Λαογραφικόν λεξικόν της Αμοργού
Λαογραφικόν λεξικόν της Αμοργού
Προσπάθεια αποθησαυρίσεως λέξεων οι οποίες χάνονται
Αν και είναι γραμμένον βάση της ομιλουμένης στην Αμοργόν διαλέκτου, δεν παύει να καλύπτει λέξεις από πλείστες περιοχές της Ελλάδος. Ένα ποσοστόν περίπου 60% έχει πανελλήνιον εφαρμογήν. Οι λοιπές δεν είναι λέξεις ιδιωματικές του νησιού, αλλά αμιγώς ελληνικές ακόμα και ομηρικές, οι οποίες διετηρήθησαν μέχρι σήμερα, είτε αυτούσιες είτε ελαφρώς παρηλλαγμένες. Είναι δε σε χρήση από τους κατοίκους και ιδίως τους πρεσβυτέρους, τους μη εγκαταλείψαντας το νησί για πολύ χρονικόν διάστημα και δεν έχουν πανεπιστημιακήν μόρφωσην. Υπό την άποψη αυτήν η αποθησαύριση αποτελεί σπουδαίον διάβημα, δεδομένου ότι οι παλαιότεροι χάνονται και μ’ αυτούς το Αρχαιοελληνικόν λεξιλόγιον:!!! Δεν υπερβάλλει ο χαρακτηρισμός Λεξικόν της Αμοργού αλλά… και πάσης Ελλάδοσ!!!
Related Products
-
Ένας άγιος της «άγονης γραμμής»
Νεόφυτος ο Αμοργίνος: Ένας άγιος της «άγονης γραμμής»
Μία από τις μορφές που έζησαν αιώνες πριν, αλλά αγιοκατατάχθηκαν πρόσφατα είναι ο οσιομάρτυρας Νεόφυτος από την Αμοργό. Ελάχιστα γνωρίζουμε για το πρόσωπό του. Γεννήθηκε στη γωνιά αυτή των Κυκλάδων περί τις αρχές του 16ου αι. Έγινε μοναχός και μετέβη στην Ιερά Μονή του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο (πιθανόν εξαιτίας πειρατικών επιδρομών), από την οποία απεστάλη σε Κάθισμα στο Μετόχι της στους Λειψούς. Στο νησί αυτό βρήκε μαρτυρικό θάνατο το 1528 από τους Τούρκους. Η μόνη γραπτή μαρτυρία που έχουμε σχετικά προέρχεται από χειρόγραφο («Βραβείον») της Μονής της Πάτμου.
Ο όσιος Νεόφυτος συγκαταλέχθηκε το 2003 στις τάξεις των αγίων μαζί με τους επίσης μαρτυρήσαντες από πειρατές στην ίδια νήσο οσίους: Ιωνά τον Λέριο (1561), Νεόφυτο Φαζό (1609), Ιωνά Γαρμπή από τη Νίσυρο (1635) και Παρθένιο από τη Φιλιππούπολη (1696). Όλοι τους τιμούνται την πρώτη Κυριακή μετά τη 10η Ιουλίου.
-
H συνωμοσία της Αμοργού
H συνωμοσία της Αμοργού
Γεννημένος τον μεσοπόλεμο (’37), γόνος εφοπλιστικής οικογένειας, μεγαλωμένος τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής στη Σύρο, βρέθηκε, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, μαζί με την οικογένεια του στην Αμερική.
Εκεί απόκτησε Δυτική παιδεία και Ελληνική κουλτούρα. Απ΄ όσο φαίνεται το πάντρεμα αυτών των δυο κόσμων, τον διακατέχει ακόμα. Eξακολουθεί να μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στη δυτική ακτή του Ατλαντικού και την προγονική του γη, τη Σύρο, από όπου υπόγραψε και το τελευταίο του πόνημα, με τον προαναφερθέντα τίτλο.
Έχουμε να κάνουμε με την καταγραφή ενός αληθινού περιστατικού, που λαμβάνει χώρα στις αρχές του Φθινοπώρου του ’69. Ο συγγραφέας γνωρίζει, ερωτεύεται και νυμφεύεται την Μαρία Μυλωνά, θυγατέρα του Γιώργου Μυλωνά, νομικού, βουλευτή Ιωαννίνων, υφυπουργού Παιδείας & Προεδρίας στις κυβερνήσεις του “Κέντρου”. Όταν συμβαίνουν αυτά, ο Μυλωνάς έχει ήδη συλληφθεί από το δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών και έχει εκτοπισθεί στην Αμοργό. Εκεί τον επισκέπτονται η θυγατέρα του και ο γαμπρός του και τότε στο μυαλό του Κουλουκουντή, διαποτισμένο από ιδανικά και επιθυμία για δράση, γεννάται η ιδέα της απόδρασης.
-
Απόδραση από την Αμοργό
Απόδραση από την Αμοργό
Ο Γιώργος Μυλωνάς αποτελεί σπάνια περίπτωση για το πολιτικό μεταπολεμικό στερέωμα και κάθε άλλο παρά αμελητέα. Αστός, μορφωμένος, με βαθιά πεποίθηση ως προς το δίκαιο του δημοκρατικού αγώνα. Ένας γνήσιος μεταρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης δυτικού προσανατολισμού, κάτι που στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια ισούταν σχεδόν με βρισιά. Οι σκέψεις και οι πρακτικές του Μυλωνά, δεν άφησαν πολλούς κληρονόμους στη χώρα και αυτό είναι δυσάρεστο, παραμένει όμως μόνο μια δυνατότητα.
Ο παρόν τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα του διακεκριμένου πολιτευτή που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της εξορίας του στην Αμοργό, από την Χούντα. Σύντομα ημερολογιακού τύπου αφηγήματα με άξονες τη σύλληψη, τη διαμονή στο νησί και τη μετέπειτα απόδραση. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως η κινηματογραφική απόδραση του Μυλωνά (στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η κόρη του Ελένη) έγινε πρωτοσέλιδο στον διεθνή τύπο, καταφέρνοντας ένα γερό πλήγμα στο γόητρο του καθεστώτος.
-
Μια εποχή στην Αμοργό
Μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας εκτός κυκλοφορίας από το αρχείο των Εκδόσεων Γκοβόστη.Όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα βιβλία έχουν ψυχή που πότε παρορμά στο Καλό, στο Ωραίο, στο Μεγάλο και πότε στο αντίθετο. Κι άλλοτε μια ψυχή άχρωμη ή νεκρή μας αφήνει αδιάφορους. Βιβλία που να μη συγκινούν, να μη συγκλονίζουν, να μην εποικοδομούν δεν υπάρχουν στις Εκδόσεις Γκοβόστη.
